شاید در مورد بازی اخیر تیم‌های پرسپولیس و استقلال خوزستان شنیده باشید. ظاهرا در لحظات پایانی تعدادی از هواداران پرسپولیس حاضر در استادیوم غدیر خوزستان توسط سنگ پرانی برخی از هواداران استقلال خوزستان مصدوم شدند.
در بسیاری از خبرگزاری‌ها اینطور ذکر شده که که دلیل این امر ناراحتی طرفداران تیم استقلال خوزستان از پنالتی دقایق پایانی بوده. ممکنه که این امر عامل حساس شدن هواداران شده باشد ولی به طور قطع دلیل اصلی این اتفاق نیست. من به عنوان یک داماشی که بارها شاهد پیش آمدن اتفاقات مشابه در شهرهای رشت و تهران بودم (در رشت به عنوان میزبان و در تهران به عنوان مهمان) دوست دارم که در این مطلب از زاویه‌ای دیگر به این قضیه نگاه کنم.
یکی از عوامل که باعث به وجود آمدن نفرت در بین هواداران تیم میزبان نسب به هواداران مهمان می‌شود فرض بر این است که این هواداران از ساکنین همان شهر و یا استان هستند که با بی‌غیرتی به جای حمایت از تیم منطقه خودشان در جایگاه مقابل نشسته‌اند! این افراد به چشم هواداران تیم میزبان همچون خائنین به مرزهای یک کشور تلقی می‌شوند!
این فرض تا حدودی صحیح است ولی چیزی این دسته از افراد در نظر نمی‌گیرند این است که امروزه کمتر شهروندی پیدا می‌شود که طرفدار تیمی غیر از تیم منطقه خودش باشد. شاید بپرسید که پس جایگاه مهمان به چه شکلی پر می‌شود؟ در زیر دلایل این مسئله ذکر شده است:
- اغلب تیم‌ها دارای هواداران تیفوسی هستند. این هوادارا حتی اگر باشگاه محبوب‌شان امکانی برای سفرهای فرا استانی در نظر نگیرد همیشه و با هزینه شخصی خودشان بازی تیم مورد علاقه‌شان را با هزینه شخصی و از نزدیک دنبال می‌کنند.
- بیشتر تیم‌های شاغل در لیگ‌های ایران از شهرهای بزرگ کشور هستند. امروزه در شهرهای بزرگ و علل خصوص کلانشهرها درصد بالایی از ساکنین از شهروندان بومی نیستند و طبیعیه که تیم محبوب‌شان با تیم ساکنان بومی متفاوت باشد.
- امروزه هزینه سفر به شدت پایین آمده است. مثلا یک هوادار تهرانی یکی از تیم‌های پرسپولیس یا استقلال به راحتی و با صرف تنها ۵۰ هزار تومان قادر خواهد بود که بازی تیم محبوبش را در استادیوم‌های رشت از نزدیک مشاهده کند.
- درصدی محدود از افراد بومی که طرفدار تیمی غیر از تیم منطقه خودشان هستند «دلایلی» برای این موضوع دارند. دلایلی که شاید از نظر ما نامعقول به نظر برسند ولی به هر حال از نظر اون‌ها منطقی هستند. درسته که نیازی نیست که تا ما این افراد را دوست داشته باشیم ولی نیازی به برخورد قهرآمیز هم نیست!
با تفکر بر روی موضوعات بالا پی می‌بریم که ساکنین جایگاه مهمان الزاما بی‌غیرت نیستند. پس حداقل کاری که از ما بر می‌آید این است که در مقابل اینگونه رفتارهای خشن ایستادگی کنیم.